فلسفه براوئر

براوئر یکی از فیلسوفان و ریاضی‌دانان هلندی در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم است. ریاضیات و فلسفۀ براوئر آشکارا در هم تنیده‌اند. ریشه‌های ریاضیات او به باورهای اولیه‌اش دربارۀ عرفان بازمی‌گردد. ریشه‌یابی دقیق تاریخی اندیشه‌های عرفانی فلسفی براوئر ساده نیست، اما می‌توان ردی از اندیشه‌های عرفانی اروپایی و هندی، فلسفۀ کانت، شوپنهاور، پوانکاره و… را در شکل‌گیری تفکر او تشخیص داد. هم‌چنین براوئر را یکی از بنیانگذاران توپولوژی جدید می‌دانند. حل مسالۀ پنجم هیلبرت برای حالت یک بعدی، پیش‌زمینۀ تحقیقات بعدی براوئر را شکل داد. اصول فلسفی شهودگرایی او را می‌توان در مواردی خلاصه کرد که در کتاب حاضر به آن‌ها پرداخته شده است: ریاضیات «آفرینش آزاد ذهن» است، مستقل از تجربه؛ به این معنا که ریاضیات حاصل یک فرایند پویایی مداوم ذهنی مستقل از تجربۀ معنای عام است؛ تنها «شهود پیشینی» در آفرینش آزاد ریاضیات، حرکت و زمان است؛ اشیای ریاضی «ساختمان‌های ذهنی» هستند؛ دامنۀ وجود اشیای ریاضی ثابت نیست؛ ریاضیات مستقل از منطق است؛ منطق یکی از کاربردهای ریاضیات است؛ و…