هزارویک شب در ادبیات و جامعۀ اسلامی

تقریباً قطعی است که هستۀ اولیۀ هزارویک شب – داستان چارچوب شهرزاد- ایرانی است که از هند هم وام گرفته است؛ سپس بدان صبغۀ اسلامی داده شده و در قرن دوم هجری در عراق ترجمه شده است. اما در هزارویک شب چیزی بیش از کشف اعصار گذشته وجود دارد. همۀ طبقات اجتماعی در آن حاضرند، از اعراب بدوی (که آن زمان در حاشیه قرار داشتند) تا خلیفه، و از دانشمندان، شاعران، بازرگانان و صیادان گرفته تا دزدان، راهزنان و بیکارگان، همه برحسب ذائقۀ زمان نسبت به نحوه‌های متنوع روایتشان در آن گرد آمده‌اند.
کتاب حاضر، حاوی مقاله‌های ارائه شده در دوازدهمین کنفرانس «جور جولوی دلاویدا» در مطالعات اسلامی است. محور موضوعی این مقاله‌ها تحلیل جایگاه و داستان‌‌های هزارویک شب است که بخشی از سنّت ادبی مغرب و مشرق زمین محسوب می‌شوند. داستان‌های هزارویک شب از تحلیل اسلامی سده‌های میانه سرچشمه گرفته‌اند و شخصیت‌هایی چون «سنباد» و «علاءالدین» و «شهرزاد» را به مخاطبان معرفی کرده‌اند.