قصه‌های عرفانی؛ رساله در تعریف، تبیین و طبقه‌بندی

قصه‌های عرفانی یکی از معدود آثار تحقیقی در حوزهٔ عرفان است که به کوشش قاسم هاشمی‌نژاد به ثمر رسیده است و نخستین انتشار آن در سال ۱۳۸۸ بوده است. هدف بنیادین این رساله طرح یک مطالعهٔ مقدماتی دربارهٔ قصه‌های عرفانی است. اما در قدم اول می‌بایست از میان برداشت‌های ناهمگون راهی به سوی دریافتی روشن از عرفان باز کرد. که در مقدمه به آن پرداخته شده است.
بخش اول، در تعریف، کوششی است برای بازشناختن قصه‌های عرفانی، و یافتن تمایزات میان قصه‌های عرفانی و غیرعرفانی یا عرفانی‌نما. فروشکستن برخی بدفهمی‌ها و فرانمودن نمونه‌های راستین و مصداق‌های بارز هدف این بخش است.
بخش دوم، در تبیین، به دو گوهر یکپاره و غیر قابل تفکیک ساختار و مضمون در قصه‌های عرفانی می‌پردازد. نظر مؤلفان قدمائی را در این‌باره بازمی‌شکافد و به گرایش‌های تازه‌ای که در جامعه، به لحاظ متأثر شدن از فرهنگ نقد ادبی مغرب‌زمین، پیدا شده است می‌پردازد.
بخش سوم، در طبقه‌بندی، به مسألهٔ مقوله‌بندی و تقسیمات قدمائی و زمینهٔ اندیشگی چنین تقسیماتی اختصاص دارد. حرف سر این است که قصه‌های عرفانی، به رغم کوچکی ساختمان پیکره‌شان، داعیه بزرگ دارند: آن‌ها نمون و نمودی از کلّ بیکرانه‌ای هستند که به عنوان هستی می‌شناسیم. در نتیجه پیچیدگی بداهت‌آمیز هستی و ساختمندی آن را دارند.