روايت‌شناسی داستان‌های مثنوی

«روايت‌شناسی داستان‌های مثنوی» که به عنوان پایان‌نامۀ برتر دانشجویی در سال 1389 برگزیده شده، با هدف کشف و شناسایی ساز و کارهای سبک روایی مثنوی، جهت دست‌یابی به الگوی سبک‌شناسی و فهرستی از امکانات روایی برای انواع داستان‌های کلاسیک فارسی تدوین شده است. برای رسیدن به چنین هدفی، موضوعاتی چون ارتباطات زمانی میان روایت و داستان، سطوح روایی در مثنوی و ارتباط میان آن‌ها، نقش داستان‌های درونه‌ای، عوامل تداعی داستان‌ها، نقش راوی و روایت شنو، انواع کانون‌سازی، عامل زمان و طرح یا پیرنگ‌بندی داستان‌ها بررسی و تحلیل شده است. نگارنده برای تحلیل این موارد، از روش روایت‌شناسی معاصر و نظریات افرادی چون «ژراژ ژنت» سود جسته است.