در جهان گفت و گو (بررسی تحولات گفتمانی در پایان قرن بیستم)

گفت و گو نیاز دیرین انسانی است که در طول تاریخ اندیشیده و «گفت و گوی تمدن‌ها» ضرورت نوین جهانی است که در عمیق‌ترین لایه‌های خویش به خردورزی روی آورده است. پس این موضوع چنان ظرفیتی دارد که مبنای نظریه‌پردازی‌ها و تجربه‌اندوزی‌های گوناگون باشد. هرکس گام در راه «گفت و گو» می‌گذارد نقطۀ عظیمت خویش را «ندانستن» قرار می‌دهد و چون می‌داند که گفت و گو از «شنیدن» آغاز می‌شود جسارت ورود به عرصه‌های ناشناخته را دارد.