جستجوگران درۀ نیستی

این کتاب، به نقل از مترجمین در مقدمه، بعد از بیماری کلیوی حادی که نویسنده را تا پای مرگ می‌کشاند، نوشته می‌شود و به همین دلیل فضای حاصل از تجربۀ مرگ در سرتاسر کتاب طنین دارد. همه چیز انگار در پرتو مرگ است که روایت می‌شود و هیچ قطعیتی در هیچ زمینه‌ای در داستان‌ها به چشم نمی‌خورد. حتی به درستی نمی‌توان گفت داستان‌ها چه خط سیری را دنبال می‌کنند. ویلا ماتاس را از نویسندگان خلاق نسل بعد از جنگ دوم خوانده‌اند که موفق‌ترین روایت‌ها را در ژانر فراداستان (metafiction) ارائه داده است؛ ژانری که بیش از هر چیز به شکلی خودآگاه و نظام‌مند، توجه خواننده را به ماهیت یا وضعیت خود به عنوان امری ساختگی و مصنوع معطوف می‌کند تا از این طریق پرسش‌هایی را در مورد رابطۀ میان داستان و واقعیت مطرح سازد. چنین نوشته‌هایی صرفاً به بررسی و آزمون ساختارهای بنیادی داستان روایی بسنده نمی‌کنند بلکه «داستان‌وارگی» یا خیالی‌بودن محتمل جهان خارج از متن داستانی ادبی را نیز مورد کنکاش قرار می‌دهند.