تاریخ جنون

 

نویسنده:

 

میشل فوکو

مترجم: فاطمه ولیانی
‏موضوع: فلسفه و کلام
‏مشخصات نشر: تهران، هرمس

 

 

نسخه الكترونيک

چند صفحه از کتاب را اینجا بخوانید:

 

 

 

۹۶,۰۰۰ تومان

در انبار موجود نیست

جزئیات کتاب

نوبت چاپ:

20

تعداد صفحات:

314 صفحه

نوع جلد:

شومیز

نوع کاغذ:

بالک

قطع:

رقعی

شابک:

978-964-363-167-3

سال چاپ:

99

درباره نویسنده

میشل فوکو

میشل فوکو

پُل میشِل فوکو، زادهٔ ۱۹۲۶ و درگذشتهٔ ۱۹۸۴، فیلسوف، تاریخ‌دان، باستان‌شناس اندیشه و متفکر معاصر فرانسوی بود.
شهرت فوکو در آن است که او نخستین کسی است که از فرضیهٔ روشنگری دربارهٔ عینی بودن شناخت، خلع ید کرده‌ است. فوکو عنوان کرد که زبان، حقیقت جهان را بیان نمی‌کند بلکه بازتابی از تجربهٔ شخصی فرد است.
او در مطالعات انسان‌شناختی خود مطرح می‌کند که میان استفاده از زبان و قدرت، نوعی همبستگی وجود دارد، به گونه‌ای که زبان برای قدرتمندان و صاحبان امتیاز جنبهٔ ابزاری دارد و در حفظ و حمایت از پایگاه اجتماعی-سیاسی آن‌ها عمل می‌کند.

انسان مدرن در قلمرو آرام و بی‌کشمکشی که در آن جنون بیماری روانی تلقی می‌شود، دیگر با دیوانه گفتگویی ندارد: در یک سو انسان عاقل جای دارد که پزشک را به نمایندگی از خود به‌سوی جنون می‌فرستد و بدین ترتیب هر نوع رابطه با جنون را خارج از کلیت مجرد بیماری ناممکن می‌کند؛ در سوی دیگر دیوانه جای دارد که با غیر خود تنها با میانجی خردی که آن هم مجرد است ارتباط حاصل می‌کند؛ خردی که در نظم، بندهای جسمانی و اخلاقی، فشار بی‌نام و نشان گروه و ضرورت تطبیق با هنجارها و معیارهای حاکم متجلی می‌شود. بین آن دو زبان مشترک وجود ندارد یا بهتر است بگوییم دیگر وجود ندارد. تلقی جنون به مثابه بیماری روانی در اواخر قرن هجدهم، خبر از گفنگویی قطع شده داشت، نشان آن بود که جدایی عقل و جنون امری محقق است و سبب شد آن کلمات ناکامل و فاقد قواعد ثابت نحو که با لکنت ادا می‌شدند و ارتباط میان دیوانگی و عقل با واسطۀ آن‌ها صورت می‌گرفت به بوتۀ فراموشی سپرده شوند.

لطفا نظر خود را بنویسید