هوگو مانستربرگ پسر یک تاجر یهودی چوب بود که در سال 1863 در دانتزیگ متولد شد. مانستربرگ را پدر روانشناسی کاربردی و از پیشگامان حوزه‌های مختلف روانشناسی از جمله روانشناسی بالینی، پزشکی قانونی و روانشناسی صنعتی- سازمانی می‌دانند. خانوادۀ او عشق زیادی به هنر داشتند و مونستربرگ تشویق شد تا موسیقی، ادبیات و هنر را کشف کند. تحصیلات آکادمیک مانستربرگ در سال 1882 با مطالعۀ طب درلایپزیگ آغاز شد و رسالۀ دکترایش را در باب «نظریۀ انطباق طبیعی» به رشتۀ تحریر درآورد. او معتقد بود روان‌شناسان مسئولیت کشف اطلاعاتی را دارند که می‌توان از آنها به صورت کاربردی در دنیای واقعی استفاده کرد. در واقع او اولین کسی بود که اصول روان‌شناسی را در زمینۀ حقوقی به کار برد و روانشناسی قانونی را ایجاد کرد. در سال ۱۹۱۶ به‌عنوان نخستین نظریه‌پرداز فیلم بر مبنای فلسفه ایده‌آلیستی کانت به تجزیه و تحلیل هنر سینما پرداخت؛ و علت مادی یا مادۀ ‌خام سینما را «ذهن» می‌دانست، ذهنی که متناظر با تجربه‌های ادراکی و سایر کنش‌های ذهنی است.