مارتین بوبر در 8 فوریه 1878 در خانواده‌‌ای یهودی در وین متولد شد. در سال 1882 والدینش از هم جدا شدند و در نتیجه بوبر 10 سال از عمر خود را در لومبرگ (اکراین) نزد پدربزرگ و مادربزرگ پدری‌اش که افرادی آگاه و دانشمند بودند سپری کرد و تحت تعلیم آموزه‌های آنها بود. پدربزرگ بوبر به او عبری آموخت و او را با الهیات یهودی آشنا کرد. این امر علاقه او را به صهیونیسم و مذهب حسیدی تقویت کرد. او به زبان‌های محلی مانند عبری، ییدیش، لهستانی و آلمانی تسلط داشت و یونانی، لاتین، فرانسوی، ایتالیایی و انگلیسی را در خانه آموخت. در 14 سالگی دوباره نزد پدرش برگشت. خانوادۀ پدرش بیشتر سکولار بودند و در نتیجه بوبر از رعایت آداب و رسوم یهودی فاصله گرفت. پس از آن بین سال‌های 1896 تا 1899 در دانشگاه‌های مختلفی از جمله لایپزیک، برلین و زوریخ تحصیل کرد. موضوعات مورد علاقه او عمدتاً ادبیات، فلسفه، تاریخ، شعر و تاریخ هنر بود. بوبر به خواندن ایده‌آل‌ها و رمان‌های کلاسیک قرن نوزدهم علاقه داشت. نیچه،کی‌یرکگور، داستایوفسکی، آثار نیچه به ویژه نظریه‌ی نیهیلیسم به بوبر کمک کردند تا ایده‌های خود را در مورد فلسفه شکل دهد. بوبر بین دو جنگ جهانی استاد فلسفه دین و اخلاق یهودی در دانشگاه فرانکفورت بود و سخنرانی‌ها و نوشته‌هایش منبع الهام معنوی برای جامعه ستم دیده‌ی یهود در زمان نازی بود. مارتین بوبر در 13 ژوئن 1965 در اورشلیم درگذشت.