جان استوارت میل متولد 1806فیلسوف، اقتصاددان و سیاستمدار انگلیسی بود. میل دورۀ طولانی‌ای کارمند کمپانی هند شرقی بود و در دهۀ ۱۸۶۰ (میلادی) نمایندۀ مجلس عوام در پارلمان بریتانیا شد. نوشته‌های سیاسی میل دربارۀ مسائل مربوط به حقوق، آزادی سیاسی، حکومت پارلمانی و جایگاه و پایگاه زنان در جامعه ‌است. میل معتقد بود بزرگترین سرچشمۀ سعادت لذتی است که انسان از همدلی و همدردی با دیگر انسان‌ها و از خیر و خوشی آن‌ها کسب می‌کند. او می‌گوید علی‌رغم اینکه من نیز به این سخن اعتقاد داشتم، اما دانستن این که اگر من فلان احساس را می‌داشتم شادمان می‌شدم، موجب نمی‌شد آن احساس در من پدید آید. او به این نتیجه رسیده بود که عادت به تجزیه و تحلیل فرد را به نادیده گرفتن عواطف و احساسات سوق می‌دهد. انسان با توجه فزاینده به روابطی که از نظر منطقی یا علی میان امور وجود دارد، و با بی‌توجهی به روابطی که صرفا عاطفی هستند، اشتیاق و آرزو و حتی نیکی را در خود فرو می خشکاند